Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ. ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΕΝΩΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Τριών Ναυάρχων 40, Πάτρα
Τηλ: 2610-310478, 2610-312652, fax: 2610-310478, 2610-312652
Ηλεκτρ. Δ/νση: www. emdydas-de.gr
e-mail: Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε , Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε

Πάτρα 17-11-2007

Αρ.Πρωτ. 137

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ./Δ.Ε. ΚΑΙ ΤΗΣ Π.Ο. Ε.Μ.Δ.ΥΔ.Α.Σ

  OI ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΩΝ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ  Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε.  ΤΑΜΕΙΟ  ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ

       Οι εξελίξεις στο ασφαλιστικό τοπίο φαντάζουν ραγδαίες το τελευταίο διάστημα. Οι κυβερνητικές προθέσεις και επιδιώξεις οδηγούν, για μια ακόμα φορά, σε δυσμενείς επιπτώσεις για τους εργαζομένους και ιδιαίτερα τις νέες γενιές. Το Δ.Σ. της Ε.Μ.Δ.Υ.Δ.Α.Σ./Δ.Ε. εκφράζει τη μαχητική αντίθεσή του στις πρόσφατες προτάσεις της «κατευθυνόμενης επιτροπής σοφών» για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος καθώς και στις επίσημες κυβερνητικές θέσεις για ενοποίηση Ταμείων. Οι προτάσεις αυτές, που δημοσιοποιούνται με τις κυβερνητικές ευλογίες για τον προϊδεασμό της κοινής γνώμης, στοχοποιούν τους σημερινούς και αυριανούς εργαζομένους αφήνοντας στην άκρη τους βασικούς υπευθύνους.

   Υπεύθυνοι για τα ελλείμματα  και τις δυσλειτουργίες των ασφαλιστικών ταμείων είναι οι μέχρι τώρα ασκούμενες κυβερνητικές πολιτικές (προσαρμοσμένες σε αντίστοιχες πολιτικές επιλογές σε παγκόσμιο επίπεδο)  που καταλήστευσαν τα ταμεία (ανύπαρκτα ή χαμηλά επιτόκια καταθέσεων για πολλά έτη, χρηματιστήριο, ομόλογα, ενθάρρυνση στην εισφοροδιαφυγή ιδιωτικού κεφαλαίου και Δημοσίου, χαριστικές ρυθμίσεις κ.λ.π.). Πολιτικές που ανάγονται σε πολλές δεκαετίες πριν αλλά πήραν ταχύτατο ρυθμό τα τελευταία 15 χρόνια.

   Ο λεγόμενος «κοινωνικός διάλογος» που ζητά η κυβέρνηση είναι απλά νομιμοποίηση διαδικασίας για την ευκολότερη εφαρμογή της αντιασφαλιστικής επέλασης (αύξηση ορίων ηλικίας, μείωση συντάξεων με δυσμενή τρόπο υπολογισμού, μειώσεις εργοδοτικών εισφορών, προώθηση ιδιωτικής ασφάλισης κ.λ.π.). Το παράδειγμα με τον πρόσφατο  νόμο για την αναδιάρθρωση των κλάδων του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. απέδειξε, και στους πλέον δύσπιστους, πού οδηγούν οι «νέες» αντιλήψεις και η ανοχή των φορέων σε αυτές.

    Παραθέτουμε μερικές βασικές θέσεις των συλλογικών οργάνων των Μηχανικών Δ.Υ. για τα ζητήματα του ασφαλιστικού.

       A.  Γενικά για την Κοινωνική Ασφάλιση

    Η Κοινωνική Ασφάλιση αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις των εργαζομένων στον 20^ο αιώνα και συνεπώς όλοι (πολιτικά κόμματα, συνδικαλιστικό κίνημα,  κοινωνικοί φορείς,  συλλογικότητες κλπ.) έχουν την υποχρέωση να καταθέσουν τις απόψεις τους στην κατεύθυνση της υπεράσπισης και διεύρυνσής της, σήμερα που δέχεται ολομέτωπη επίθεση από πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού στη βάση των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας που προωθούν την ολοκληρωτική "μεταρρύθμισή" της με στόχο το πέρασμά της στο λεγόμενο τριφασικό σύστημα  προς όφελος της κερδοφορίας του ιδιωτικού τομέα και του Κεφαλαίου. 

      Η επίθεση αυτή στην Κοινωνική Ασφάλιση στη χώρα μας εκφράζεται με τις πολιτικές που άσκησαν διαδοχικά οι Κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, με τους νόμους 2084/1992 (Σιούφα) και 3029/2002 (Ρέππα) και με μια σειρά διατάξεων και ρυθμίσεων που οδήγησαν :

Ø        Στην καταλήστευση των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων (υπολογίζεται σε περίπου 75 δις. ), μέσα από την υποχρεωτική άτοκη κατάθεση του συνόλου  των αποθεματικών τους στην Τράπεζα της Ελλάδος, χρήματα που χρηματοδότησαν εφοπλιστές και βιομηχάνους στο όνομα της ανάπτυξης της οικονομίας και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την χρησιμοποίηση μέρους των αποθεματικών στα παιγνίδια του χρηματιστηρίου, στα δομημένα ομόλογα κλπ. με την συμμετοχή και συνενοχή του κράτους και των διορισμένων διοικήσεων των Ταμείων.

Ø        Στην μη απόδοση από το Κράτος της υποχρεωτικής συνδρομής του στην Κοινωνική Ασφάλιση (τριμερής χρηματοδότηση) από το 1993 μέχρι σήμερα, οι οφειλές του οποίου υπολογίζονται περίπου στα 12 δισ. .

Ø        Στις συνεχείς χαριστικές ρυθμίσεις στην εργοδοσία με αποτέλεσμα οι οφειλές της προς τα ταμεία από την εισφοροδιαφυγή να αγγίζουν τα 9 δις. περίπου.

Ø        Στην ανασφάλιστη εργασία που υπολογίζεται ότι αφορά  1 εκατομμύριο περίπου εργαζόμενους, κυρίως οικονομικούς μετανάστες, γυναίκες εργαζόμενες με το  "κομμάτι" και νέους εργαζόμενους με δελτία παροχής υπηρεσιών.

Ø        Στον διαχωρισμό των ασφαλισμένων σε τρεις κατηγορίες, παλαιούς ασφαλισμένους προ του 1983 ασφαλισμένους (παλαιούς) από το 1983 μέχρι το 1992 και τους νέους ασφαλισμένους μετά το 1993 με σαφώς δυσμενέστερους όρους ασφάλισης - συνταξιοδότησης συνολικά.

Ø        Στην μείωση των συντάξεων με το υπολογισμό τους σε μέρος των αποδοχών και με βάση τον μέσο όρο μισθών τελευταίας πενταετίας αντί του μισθού του τελευταίου έτους.

Ø        Στην αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών

Ø        Στην αύξηση των ορίων ηλικίας.

            Αποτελεί εμπαιγμό το γεγονός ότι η Κυβέρνηση στις πρόσφατες εκλογές έκρυψε την πολιτική της για το ασφαλιστικό, ενώ την αμέσως επόμενη μέρα το έθεσε σε προτεραιότητα,  κινδυνολογώντας μάλιστα για κατάρρευσή του, θέση που διαψεύστηκε κατηγορηματικά από την έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας. Φρόντισε και πάλι κρατώντας κλειστά τα χαρτιά της δια μέσου των φερέφωνων κ.κ. Αναλυτή και Γκαργκάνα, να "πλασάρει" ένα νέο ασφαλιστικό πακέτο που βάζει και πάλι τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα και τα ταμεία μας στο κρεβάτι του Προκρούστη. Οι προτάσεις των "σοφών" και οι Κυβερνητικές επιδιώξεις ανάμεσα στα άλλα στοχεύουν :   

Ø         Στην αύξηση των ορίων ηλικίας.

Ø        Στο δραστικό περιορισμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων (για τις γυναίκες, ιδίως τις μητέρες ανήλικων παιδιών και για όσους εργάζονται σε ΒΑΕ, παίρνουν αναπηρικές συντάξεις κλπ)

Ø        Στον υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών με βάση τους μισθούς της τελευταίας δεκαετίας που θα οδηγήσει σε τεράστια μείωση των συντάξεων.

Ø        Στη χειροτέρευση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης των νέων. Η προκλητική αυτή συμπεριφορά ιδιαίτερα απέναντι στη νέα γενιά, της οποίας το μέλλον υπονομεύεται με κάθε "μεταρρύθμιση", γίνεται προκειμένου να καμφθούν οι αντιστάσεις της παρούσας γενιάς εργαζομένων.

Η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος υπονομεύεται από εκείνες τις πολιτικές που αντιμετωπίζουν την κοινωνική ασφάλιση σαν κόστος που εμποδίζει την "ανάπτυξη", μια ανάπτυξη που έχει ως κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου. Τις πολιτικές εκείνες που αποβλέπουν στο κτύπημα του κοινωνικού κράτους και στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης. Που επεκτείνουν την ελαστικοποίηση της εργασίας και την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.

Η κρίση του ασφαλιστικού συστήματος δεν οφείλεται στο ύψος των παροχών που είναι χαμηλότερες του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε στο ύψος των εισφορών που είναι από τις υψηλότερες.

Το κύριο ζήτημα είναι η εξασφάλιση των πόρων του συστήματος, που καταληστεύτηκαν και κατασπαταλήθηκαν στο όνομα της αναζωογόνησης της οικονομίας και των χρηματαγορών, η μη χρηματοδότηση από το κράτος, η μεγάλη εισφοροδιαφυγή, η ανασφάλιστη εργασία, η ελαστικοποίηση της εργασίας και η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.

 Η διασφάλιση του δημόσιου, καθολικού και κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος είναι υπόθεση αδιαπραγμάτευτη.

Άμεσες προτεραιότητες στην κατεύθυνση αυτή είναι:

Ø        Η  συνεπής εφαρμογή της χρηματοδότησης του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης από το Κράτος (1% του ΑΕΠ το χρόνο) και η εξόφληση των κρατικών οφειλών προς τα Ταμεία.

Ø        Η πλήρης  αποκατάσταση από το Κράτος και τους εργοδότες της ζημιάς που έκαναν στα ασφαλιστικά Ταμεία με την καταλήστευση των αποθεματικών τους, με την δημιουργία ειδικού Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Κοινωνικό "Κουμπαρά"), κλειστού για τα επόμενα 20 χρόνια, Οι πόροι αυτού του Ταμείου μπορούν να προέλθουν από την κατάργηση των φοροαπαλλαγών στις επιχειρήσεις, από την ειδική φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων, από την κερδοφορία των δημόσιων επιχειρήσεων, από την έκτακτη φορολόγηση των διανεμόμενων κερδών των επιχειρήσεων και των τραπεζών κλπ.

Ø        Η καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής (πάνω από 5 δις) και εισφοροαποφυγής, η κατάργηση των χαριστικών ρυθμίσεων προς τους κακοπληρωτές εργοδότες καθώς και η απόδοση των χρωστούμενων από τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Ø        Η κατάργηση της ανασφάλιστης εργασίας νέων, γυναικών και των οικονομικών μεταναστών, καθώς και των ελαστικών μορφών απασχόλησης και της μαύρης εργασίας που εκτός των άλλων οδηγούν σε συντάξεις φτώχειας. Θέσεις πλήρους και σταθερής εργασίας και καταπολέμηση της ανεργίας.

Ø        Η κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων των Κυβερνήσεων  Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

Ø        Η κατάργηση όλων των ασφαλιστικών διακρίσεων που έχουν θεσπισθεί σε βάρος των νέων ασφαλισμένων από το 1992 έως σήμερα.

Ø        Η δραστική αύξηση των συντάξεων και κυρίως των κατώτερων. Καμία αύξηση ασφαλιστικών εισφορών και ορίων ηλικίας, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Πλήρης τουλάχιστον αναπλήρωση του μισθού, από την κύρια και επικουρική σύνταξη (δηλ. 80% Κ.Σ+ 20% Επικ. Σύνταξη).

Ø        Η βελτίωση των παροχών υγείας.

Ø        Η δημοκρατική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος.

Ø        Η διαφύλαξη και η επέκταση του θεσμού των Βαρέων και ανθυγιεινών και στο δημόσιο. Ουσιαστικά μέτρα Υγιεινής και ασφάλειας για τους εργαζόμενους.

Ø        Η αύξηση των αποδοχών και η ένταξη των επιδομάτων στο μισθό.

Όλα τα παραπάνω θα έπρεπε να συνθέτουν τη θεματολογία ενός διαλόγου που να είναι ουσιαστικός και να αντιμετωπίζει σε θετική κατεύθυνση για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας. Προϋποθέσεις ενός τέτοιου διαλόγου δεν υπάρχουν. Κατά συνέπεια το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας και οι εργαζόμενοι οφείλουν να οργανώσουν μαζικά την αγωνιστική τους απάντηση στις προσπάθειες περαιτέρω συρρίκνωσης των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων γιατί το ασφαλιστικό είναι υπόθεση ζωής για όλους παλαιούς και νέους.

B.          Ειδικά για το ΤΣΜΕΔΕ

        Το Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. (από τα πλουσιότερα ταμεία με σχέση ασφαλισμένων προς συνταξιούχους  περίπου 8:1) χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη μεγάλων ασφαλιστικών εισφορών, χαμηλών συνταξιοδοτικών παροχών  και τριτοκοσμικού  επιπέδου παροχών και εξυπηρέτησης του Κλάδου Υγείας. Τα παραπάνω φαινόμενα οξύνθηκαν με την ψήφιση και εφαρμογή  από την κυβέρνηση του Ν.3518/2006 που πλέον οδηγεί σε πολύ δύσκολη κατάσταση μεγάλες ομάδες Μηχανικών.

Κεντρικά αιτήματά μας είναι:

·        Καμία συζήτηση για ενοποίηση του ΤΣΜΕΔΕ με άλλα Ταμεία.

·        Απόδοση των οφειλών του Κράτους προς το ΤΣΜΕΔΕ που ήδη έχουν ξεπεράσει τα 300 εκ. €καθώς και της εργοδοσίας.

·        Θεσμικό πλαίσιο και οργάνωση των υποδομών του Ταμείου με όρους και προϋποθέσεις διαφάνειας που να διασφαλίζουν την αξιοποίηση των μεγάλων αποθεματικών του Ταμείου σε όφελος των ασφαλισμένων. Απαγκίστρωση από την Τράπεζα Αττικής με τον προσφορότερο οικονομικά τρόπο για τους ασφαλισμένους.

·        Ομογενοποίηση παλαιών και νέων ασφαλισμένων και στο επίπεδο των εισφορών και στο επίπεδο των συντάξιμων παροχών.

·        Καμία απώλεια πόρων για το ΤΣΜΕΔΕ, από ΣΔΙΤ και Συμβάσεις Παραχώρησης που οφείλουν να καταβάλλουν εισφορές.

   Ειδικότερα σε σχέση με τις αρνητικές συνέπειες του Ν. 3518/2006 διεκδικούμε:

·          Την άρση της  διάκρισης «παλιών» και «νέων» ασφαλισμένων.

·          Την εφαρμογή τριμερούς χρηματοδότησης σε όλους τους ασφαλιστικούς κλάδους και κυρίως στην ειδική Προσαύξηση.

·          Την μείωση των απαράδεκτα υψηλών εισφορών.

·          Την άμεση απόδοση των χρωστούμενων του κράτους και τη διασφάλιση και υπεράσπιση των πόρων του Ταμείου.

·          Την αύξηση των συντάξεων με βάση τις γνωστές δικαστικές αποφάσεις.

·          Την απεμπλοκή του Ταμείου από επιχειρηματικές και χρηματιστηριακές δραστηριότητες.

·          Την πλήρη και αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική κάλυψη των συναδέλφων.

·          Τη συνολική αναβάθμιση των υπηρεσιών του ΤΣΜΕΔΕ Πανελλαδικά.    

·          Τη θεσμοθέτηση Ταμείου Ανεργίας και άλλων προνοιακών παροχών. 

         Καλούμε όλους τους Μηχανικούς και τους εργασιακούς και κλαδικούς φορείς μας σε αγωνιστική συστράτευση για τη διεκδίκηση των αιτημάτων μας και την αποτροπή των γενικότερων αντιασφαλιστικών επιδιώξεων που ετοιμάζουν τα κυβερνητικά επιτελεία και οι οικονομικοί παράγοντες του μεγάλου κεφαλαίου.